To je geografska regija koja je najvećim dijelom uokvirena akvatorijom Sredozemnog mora. Također, u ovu regiju ulazi i Portugal čije se obale nalaze na kontaktu sa Atlantskim okeanom. Najveća država ovog područja je Španija, zatim Italija te Portugal. Manje države južne Evrope su: Andora, Malta, San Marino i Vatikan. Dakako otoci kao što su Korzika koja ulazi u teritorijalni sastav Francuske svakako je sastavni dio ove regije.
Južna Evropa može se uglavnom prostorno definisati Pirinejskim i Apeninskim poluotokom te većim ostrvima kao što su Sicilija, Sardinija i Korzika te Balearska otočna skupina. Uglavnom, reljef ovog područja karakterišu visoke planine te prostorno manja dolinsko-nizijska područja, koja uglavnom izražavaju doline južnoevropskih rijeka. Najviše planine predstavljene su masivima Sijera Nevade, Pirineja na Iberskom poluotoku, odnosno Apenina na Apeninskom poluotoku. Na jugu regije nalazi se visoki vulkanski masiv Etna (Sicilija).
Opisano područje uglavnom je nastalo tokom novijih orogenetskih faza Alpske orogeneze, oju obilježava sužavanje Tetisa i nastanak mlađih visokih planinskih sistema. Sredozemno more je zapravo ostatak nekadašnjeg prostranog Tetis okeana. Hidrološko komunicira sa Atlantskom okeanom relativno uskim Gibraltarskim moreuzom. Površina Sredozemnog mora je 2,9 miliona km2. Područje Sredozemlja u tektonskom smislu izražava subdukcijsku zonu kontakta Afričke sa Evroazijskom megapločom. Pord visokih planina rezultiralo je to pojavama izraženijeg seizmizma i vulkanizma (vulkani Etna, Vulkano, Stromboli itd.).
Starije stijene uglavnom nalazimo u Kastilji u unutrašnjosti Iberskog poluotoka. Na klimu obog pofručja značajnog uticaja ima Sredozemno more, geografski položaj područja, nadmorska visina i regionalna cirkulacija zračnih masa. U niskim priobalnim područjima i ravnicama klima je subtropskog Sredozemnog karaktera. U unutrašnjosti spomenutih poluotoka sa porastom visine, klima već iznad 1500m prelazi u predplaninsku a zatim u višim dijelovima u planinsku klimu. Veliki uticaj na česte vedrine i izrazito toplo vrijeme tokom ljeta ima Azorska anticiklona.
Zglavnom, količina padavina se postepeno smanjuje od zapada prema istoku i od sjevera ka jugu. U odnosu na velike evropske rijeke, uglavnom preovladavaju količinski manji vodotoci od kojih je najveći Po, zatim Roana u južnoj Francuskoj te Ebro u Španiji. Što se tiče zemljišta, u ovom području je zastupljen pravi mozaik raznih tipova tla.
Tu su crvenice, zatim karbonatna tla pored kojih su zastupljena također i vulkanska tla. U biogeografskom smislu uglavnom sa vegetacijskog aspekta se mogu izdvojiti područja šikara i gariga, koje mogu narasti i do 2m u visinu sa kserofitnom vegetacijom makije, uglavnom na nižim nadmorskim visinama. Više planinske terene predstavljaju gušće i visoke bjelogorične šume koje se u subalpskom pojasu smjenjuju sa borovim crnogoričnim šumama. Najviše terene iznad 2500m predstavljaju planinske goleti i pašnjaci.
